Op mijn drieëntwintigste was ik vanwege een operatie traject een half jaar thuis. En het was in die tijd dat ik elke dag de krant las. Het contrast tussen mijn wereldje thuis en de wereld die ik in de krant kon lezen was zo groot dat ik des te meer schrok van al het geweld. De moorden, de conflicten, de oorlogen.
Er kwam een wellicht naïeve maar toch sterke vraag bij me op. Waarom doen we dit? Waarom stoppen we niet gewoon met moorden. Want moorden leiden altijd tot nieuwe moorden. En voor je het weet is het oorlog. Wat is dat toch in de mens?
Deze vraag bleef in mijn gedachten en ik wist, dit moet het uitgangspunt worden van mijn nieuwe voorstelling.