Locatietheater vind ik zo waardevol omdat locaties verhalen in zich dragen die uitnodigen tot verbeelding. Zo ook op deze plek; een voormalig Joods psychiatrische inrichting met een verschrikkelijke geschiedenis.

In de archieven lazen we een ontroerend verhaal. De verzorgers hadden een dag voor de deportatie lunchpakketjes gemaakt voor de patiënten die ze mee konden nemen op reis. Niemand wist nog wat hun écht te wachten stond.

In de voorstelling kreeg iedereen van het publiek een lunchpakketje, met daarop een naam van een patiënt. Ze droegen het de hele route over het terrein mee.  Aan het eind van de route stonden er vele koffers, die allemaal gevuld waren met deze lunchpakketjes. Het publiek deed zijn lunchpakketje erbij. De koffer ging dicht. 

Even voelde je iets van de omvang van de deportatie.

Over de voorstelling

In de nacht van 21 op 22 januari 1943 werd de Joods-psychiatrische instelling Het Apeldoornsche Bosch in één keer door de Duitsers ontruimd. Bijna 1300 mensen, patiënten en personeel, werden naar Auschwitz gedeporteerd. Niemand keerde terug.

Op 21 januari 2020, 77 jaar later, speelden zeven 4de-jaars studenten van ArtEZ Muziektheater, Codarts en HKU Muziek en Technologie een bijzondere muziektheatervoorstelling op locatie in Apeldoorn, op de plek waar jaren geleden Het Apeldoornsche Bosch gevestigd was. Centraal stond de vraag: moet ik vluchten of blijven? Met behulp van regisseur Céline Hoex, componist Stan Verberkt en kostuumontwerper Juliette Mout hebben de studenten tijdens een residentie in twee weken tijd zelf een voorstelling gemaakt om dit vergeten verhaal te vertellen. In de vorm van een theaterroute  namen de studenten het publiek mee terug naar de gebeurtenissen uit 1943.